Ik kan nog niet naar huis, want ik ben nog niet klaar met dit geweldige continent! Ik heb mijn vlucht dus met een paar maandjes verzet......tja dit had ik graag voor het ´echie´ opgeschreven...helaas voor mij, het einde van mijn superreis zit er bijna op! Heel dubbel allemaal, tuurlijk heb ik ook verschrikkelijk veel zin om iedereen weer te zien, bij te kletsenen vooral om weer op een kleedje te zitten in Sonsbeek en lekkere wijntjes te drinken....

Nu dus nog even heel erg genieten van mijn laatste dagen in Peru. De laatste weken weer veel gedaan en nu in een klein dorpje aan het strand bij Trujilio.

In het vorige verhaal vertelde ik al dat ik op weg ging naar Nazca om de wereldberoemde Nazcalijnen vanuit de lucht te gaan bekijken. De busreis was enorm lang, want de weg er naar toe was volledig bedekt door zand, geen doorkomen aan! Gelukkig kwamen we begin van de middag in Nazca aan (we hadden om 07.00 uurmoeten aankomen), maar diezelfde middag konden we gelukkignog mee met een vliegtuigje om de lijnen vanuit de lucht te zien.Net 2 weken geleden is wel een vliegtuigje neergestort, maar volgens mij dan het perfecte moment om een vlucht te maken, de kans is toch klein dat het nu weer zou gebeuren....Met z´n vijfen (inclusief piloot)ga je in een klein vliegtuigje om vervolgens een misselijkmakende vlucht te maken. Gelukkig had ik een reispil ingenomen, dus kon ik genieten van het uitzicht en inderdaad de verschillende tekeningen die je vanuit de lucht zo goed kan zien. Heel apart, hoe hebben ze dit gemaakt? Ik zag een spin, aap, vis, soort van marsmannetje? Ik moet toch meer over dit fenomeen gaan lezen!

De volgende dag zijn we met z´n vieren (ik, Kamila, Rose en Brad) naar Huacachina gegaan en hebben we ons in een heerlijk hostel met zwembad ingechecked. Huacachina ligt tenmidden van enorme zandduinen, overal waar je kijkt zie je bergen met zand. Het is net een oase in de woestijn, met een meertje en vele palmbomen. Dit is de ultime plek voor zandboarden en met een buggy door de duinen te sjeesen...helemaal te gek! We hebben het tegen de avond gedaan en dan zie je de zon ondergaan terwijl je keihard in een buggy over de duinen heen vliegt, joehoe! Het vakantiegevoel krijg je hier ook steeds meer, overdag luieren aan het zwembad en ´s avonds cocktails drinken....maar ik ben nog niet uitgereisd! De volgende bestemming zijn de Islas Ballestas, ook wel de poorman Galapagoseilanden genoemd. Om hier te komen hebben we weer met z´n vieren de bus gepakt naar Paracas (betekent zandstorm!). Een klein vissersdorpje dat een paar jaar geleden veel last heeft gehad van een tsunami en dit was ook nog goed te zien.Vanuit Paracas pak je de boot om naar de eilandjes (rotsblokken) te varen. We hebben enorm veel verschillende vogels en zeeleeuwen (wat kunnen die stinken!)gezien en her en der een verdwaalde pinquin. In de middag zijn we naar een de woestijn gegaan (hier komt het woord zandstorm dus vandaan), deze woestijn is ook deel van de Atacama woestijn, die in Chili begint. Het bijzondere van deze woestijn is dat het aan de zee ligt, het is dus niet super warm door de zeewind. Het is een woestijn, dus er is helemaal niks, alleen zand...er leeft hier helemaal niks!

Na al het zand van de afgelopen dagen werd het tijd voor wat meer gemak, op naar Lima! Atijd weer erg fijn om in een stad te komen waar alles bij de hand is. Prachtige stad met vele koloniale gebouwen en ook hier weer heerlijke restaurants.

Tja, en nu kan ik het niet ontkennen het eindevan mijn trip komt nu wel heel erg dichtbij, de laatste week wil ik nu echt even helemaal niks doen en Kamila en ik pakken de nachtbus naar Trujilio om vervolgens naar Huanchaco te gaan. Backpacken is hard werken (echt waar!) en hier moet ik toch ff van bijkomen voordat ik weer aan het Nederlandse leven begin. We hebben een heerlijk hotel gevonden en nu is het languit aan het zwembad vertoeven en een beetje aan de kleur werken. Helemaal niks doen, is toch moeilijk....dus we gaan een ochtendje naar Chan Chan, een oude stad van klei en als we het nog kunnen opbrengen om van onze strandstoelen op te staan, misschien ook nog naar een aantal piramides hier in de buurt.

Zaterdag begin ik aan mijn terugvlucht en zondagmiddag land ik weer op Schiphol. Ik heb het gevoel een jaar te zijn weggeweest ipv 3 maanden. Maar, zoals ik al zei, ik moet hier zeker weer terugkomen....heb in gedachte, alweer nieuwe plannen gemaakt...

Het alleen reizen is mij goed bevallen, ik heb zoveel leuke mensen ontmoet en echt alleen ben ik niet geweest. De dagen dat ik echt in mijn uppie heb gereisd, zijn op 1 hand te tellen. Ik heb ontzettend veel mooie dingen gezien en gedaan en alle landen waren zo verschillend van elkaar, maar allemaal even indrukwekkend. Soms heb ik wel iemand gemist die mij wat langer of beter kent, want je stelt jezelf wel constant opnieuw voor. Maar met name in het 2egedeelte van mijn reis, inBolivia en Peru, heb ik met mensen gereisd die ik tijdens de zoutvlakte heb ontmoet, dit maakte het reizen wel relaxder.

Als afsluiter wil ik jullie allemaal ontzettend bedanken voor alle leuke en lieve berichtjes en mailtjes die ik heb ontvangen! Dit heeft mij echt super goed gedaan, fijn om te weten dat jullie een klein beetje met mij hebben meegereisd. Helaas heb ik niet alles kunnen beantwoorden, maar ik hoop iedereen snel weer ´live´te spreken en bij te kletsen!

Hasta luego a Holanda!